Ik duik de vriezer in om fruit te zoeken om jam te maken. Ik vind nog perzikken en abrikozen en wat een heerlijke herinnering kleeft er aan deze combinatie.
Vroeger toen ik, als klein meisje, ziek was mocht ik op de bank liggen. In mijn slaapzak en Tashja, mijn teckel, mocht er ook bij in. Daar lag ik, ziek op de bank. Mijn moeder moederde heerlijk over mij en ik kreeg dubbeldrank Perzik Abrikoos van haar. Wachtend tot het EINDELIJK woensdagmiddag was want dan was er, ook op Nederland, kindertelevisie. En als het geen woensdagmiddag was dan keek ik die Deutsche fernsehen ”die Sendung mit der maus” und “Pipi Langstrumpf”. Ik voel me weer helemaal warm worden als ik daaraan denk. Want de laatste dag ziek zijn is zo lekker dubbel. Je verveelt je maar morgen moet/mag je weer naar school.
Dit warme gevoel kwam de hele tijd boven drijven toen ik met deze jam bezig was. En nu weet ik ook wel dat mijn herinnering gekleurd is. Mijn moeder, die dit stukje ook gaat lezen op facebook, zal waarschijnlijk zeggen : “dat is hoogstens twee keer gebeurd want je was nooit ziek” of iets anders met die strekking. En ze zal gelijk hebben, want “liever moeders hebben altijd gelijk’. Maar toch…. Het gevoel van warmte, liefde, die synthetische slaapzak, beetje koorts, Tashja , dubbeldrank, Der Maus, …. Het zit allemaal in deze jam.
