Dus zo gezegd zo gedaan. Puberkinderen in de auto gepakt, labradors in de auto gepakt en voordat ik naar pa en ma ga, even naar 1 winkel in de stad om iets op te halen en cadeau te kopen. Vertrek vanuit huis: 13.00 precies. Dat betekent uiterlijk om 14 uur bij pa en ma onder de boom.
Maar ja, dan moet ik hier door het dorp E heen, daar kom ik eigenlijk nooit. Ik ben qua boodschappen, school, vrienden en familie veel meer gericht op het buurdorp H. En ik heb maandag nog tegen mijn vriendin gezegd. LET OP, hier is de weg versmald en je wilt niet weten hoeveel auto's er al lek gereden zijn op deze stoepje. Dit beroemde stoepje heeft de regionale kranten en radio en tv al meerdere malen gehaald.
Echt waar, vriendin en ik hebben het er uitgebreid over gehad. En wat doe ik?
Ik rijd zo tegen dat stoepje aan en PTSSSSSSSSSssssssssssss snel een dot gas geven zodat ik de parkeerplaats van de supermarkt kon halen.
K#T en nu?? Wegenwacht bellen? Ik heb geen woonplaats service (ik woon dus tussen 2 dorpen in) en dit dorp is mijn officiële woonplaats. Dus dat wordt hem niet.
Mijn eigen Gait maar gebeld. Hij werkt dichtbij op het industrietrein van de stad en hij kan wel even komen.
Maarja, Gait was zo ontzettend druk, hij had geen tijd. Maar, één van zijn collega's (een jongen van 20) was wel handig en die zou hij wel even sturen. Dus na een klein half uurtje komt Matthijs eraan. Hij mocht de vrouw van zijn chef/collega uit de brand helpen. Matthijs duikt onder de auto met de krik, haalt netjes de band eraf (ging voorspoedig) wil de reserveband uit de kofferbak halen. PROBLEEM.
De reserveband zit met 1 schroef vast aan de bodemplaat. En net die schroef is lamgedraaid. Wat Matthijs ook probeerde, samen met puberzoon, die band was niet los te krijgen......
Tja, dan moet je die schroef maar doorslijpen. En dat valt niet mee op een parkeerplaats, zonder slijptol en zonder stroom. En niet te vergeten, met de auto van de (vrouw van zijn)chef !!!
Dus Matthijs had daar begrijpelijker wijs helemaal geen zin in. Hij heeft het erg goed naar zijn zin op het werk, en wil natuurlijk geen fout maken en per ongeluk die auto "vernachelen". Dus hij zegt : "ik kan u en die lekke band ook even meenemen naar de Euromaster, dan drinken we daar even koffie, zij plakken de band en die leg ik u er dan weer even op. Dan moet Gait maar zien dat hij vanavond dat reservewiel los krijgt". Kijk, op dat moment kwam ik er echt achter dat hij een verstandige jongen is.
Maar ondertussen was het al lang 14 uur geweest, het was 31 juli, warm en droog. Dus de kinderen moeten maar vast naar huis lopen met de honden. Een wandeling van 4 kilometer ongeveer. Dat moet kunnen. MAAR....mijn oude hond Bo was er ook bij. En Bo kan die 4 kilometer niet meer lopen. Wie kan ik bellen om het spul op te halen. Natuurlijk direct aan Jet en Ko gedacht. Deze mensen hebben een auto zodat ze de honden kunnen vervoeren, en kijken niet op een hondenhaar meer of minder. En gelukkig (dat viel mee) Ko was thuis en heeft honden en kinderen veilig afgeleverd.
Ondertussen zit ik met Matthijs aan de koffie bij Euromaster. Nog voor we de koffie ophebben worden we groepen. "mevrouw, deze band kan niet geplakt worden. Hij is helemaal blalblalblalbla.". KREUN. Dan maar een nieuwe. PROBLEEM, "mevrouw, deze band heb ik niet op voorraad"........... En op dat moment zakte mijn laatste restje hoop en energie me in mijn schoenen. Ik heb Matthijs vriendelijk gevraagd of hij me naar huis wil brengen en mijn Gait moet vanavond het probleem maar oplossen. Ik had de puf niet meer om diverse bandenbedrijven af te bellen of te rijden, op zoek naar een band voor mijn auto.
Matthijs heeft me netjes naar huis gebracht, Ik heb hem iets lekkers gegeven voor de moeite (roombroodje en cola) en hem mijn ouders gebeld. Ma vond dat ik toch moest komen en heeft ons opgehaald en al om 15.45 zat ik EINDELIJK bij mijn ouders in de schaduw.
Ondertussen wist Gait dat er bij hem op het werk een setje winterbanden stond, dus snel ééntje geleend, naar mijn auto gereden (10min afstand van zijn werk) maar helaas, dat paste niet.
Dankzij de whatsapp nog dingen met hem kunnen overleggen en hij zei dat hij moest overwerken. Drukte op het industrietrein en hij moest nog een paar bezoekjes afleggen. Ik vond alles best, als er aan mijn lijf en hoofd maar geen drukte meer was.
Dus Gait weer lekker aan het werk, komt bij een bedrijf voor het een of ander, staat daar eenzelfde soort auto als wat ik heb, met een pools nummerbord. Hij heeft bij dat bedrijf gedaan wat hij moest doen en toen die eigenaar van die auto opgezocht. Het verhaal uitgelegd (in een mengelmoesje van Duits/Engels/Nederlands/Dialect) en hij mocht het reservewiel van die beste man wel voor een halve dag lenen. Snel weer naar mijn auto gereden, wiel paste (HALLELUJA) en de auto kon naar huis gereden worden. Zou dit de wet van Murphy keren?
De volgende dag heeft hij die beste Pool zijn reserveband weer teruggebracht .
Maar nu stond mijn auto achter ons huis op 3 wielen. Tja. Wie wil er met mij op zoek naar de ontbrekende band. In een helder ogenblik dacht ik aan verre buurman Jasper. Hij is/was automonteur en heeft vakantie. En hij heeft een groot hart dus gelukkig wilde hij met me mee. Hij bellen (ik zou eerst de sloop proberen, dat scheelt je een boel geld) en GELUKT!!!!!!! MIJN AUTO STAAT WEER OP 4 WIELEN!!!!
Ik ben helemaal gelukkig. Want buitenaf kan je toch niets beginnen zonder auto??
Dus als iemand me nu vraagt of ik weet wat de wet van Murphy is?? JA, dat weet ik!!!
