We hebben lang 2 honden gehad. Waarom 2? Omdat het zo leuk is!! Maar Bo is in juni 2015 gestorven en Yola is hier nu dus alleen.
En wil ik er een hond bij? Ja en nee. Het is zo ontzettend leuk, maar wat een werk. En ik moet het doen. Kinderen zijn zo groot dat ze nauwelijks nog thuis zijn, en Gerrit kan het niet.
Toen kreeg Yola's zusje puppy's.......... zullen we het doen? Maar mijn gevoel zei NEE. En waarom niet? Ik weet het eigenlijk niet. Ik had er geen zin in, en meer vage dingen.
Maar toch kriebelde het. Goed nagedacht en ons opgegeven voor een "afgekeurde" hulphond. Dan krijg je een opgevoede hond in huis . Dat lijkt me wel wat. Maar, eerlijk is eerlijk, de communicatie bij Hulphond Nederland laat wat te wensen over en ik weet niet zeker of ik nu ingeschreven sta.
Toen zag ik op facebook het bericht dat vage kennissen van ons puppy's verwachten. Hun zwarte labrador is gedekt door een blonde en moeders loopt op alle dag. Ik heb direct contact gezocht. Waarom heb ik nu geen twijfel? Ik heb zelfs een naam!! (maar die houd ik nog even voor me).
Wat gaan we doen? Begin ik weer aan een baby? of geniet ik van mijn vrijheid?
