Kanker is een vreemd iets.
De ziekte zelf is gewoon zwaar waardeloos. Persoonlijk vind ik dat ik nog geluk gehad heb. Ik heb, binnen 5 weken, 2 zware buikoperaties gehad en daar is het bij gebleven. Geen chemo's, geen bestralingen, wel 2x per jaar controle door de gynaecoloog. Weinig angsten, maar veel vertrouwen.
Wel iets eenzaamheid, want voor fatsoenlijke operatie's moet ik gewoon naar Amsterdam i.v.m. mijn bloedgroep.
En zo zijn er nog wel een paar kleine dingetjes die anders zijn als voor de kanker. Maar toch (en daar gaat deze blog ook niet over).
Maar het heeft mij ook veel gebracht. Ik weet wie mijn vrienden zijn. Ik heb geleerd hoe mensen zijn. Ik kijk met andere ogen naar mensen. En ik heb er een paar goede vrienden bij gekregen. Die ik gewoon, zonder de kanker, nooit had leren kennen. De meeste van die vrienden zijn online vrienden. Hyves is een mooi medium en http://dnkp.hyves.nl/ (de nieuwe kankerpatiënt) zit vol deelgenoten.
Daar heb ik echt leuke contacten opgedaan. De dames weten zelf wel wie ik bedoel. Ik leer nog bijna dagelijks van hen. Hun wijze uitspraken. Of hoe ze in het leven staan. Ik heb daar veel aan.
Maar ik heb ook Marian leren kennen. Die lag in de kamer naast me, in het AMC. Zij baarmoederhalskanker, ik eierstokkanker. Zij rond de 36, ik 38, zij jonge kinderen, ik iets oudere kinderen.
Ze woont hier ongeveer 30 kilometer vandaan. Dus af en toe zien we elkaar. Dit contact is me erg dierbaar.
En zo heb ik ook mijn buren beter leren kennen. En ik heb met andere ogen leren kijken naar mensen om me heen. Sommige kennissen zijn vrienden geworden en sommige vrienden zijn kennissen geworden.
Ik weet nu wat ik aan mensen heb. Bij de een voelt het als een warme deken, bij de andere voel ik een koude douche.
Sommige van die levenslessen zijn goed en voelen heerlijk. Andere lessen maken me boos, waarom nu? waarom doen ze dit of dat?
Omdat die mensen niet anders kunnen. Misschien moeten hun nog hun levenslessen leren.
Ik ben aan het leren om veel van die dingen los te laten. Ik geniet met en van de mensen om me heen die me dierbaar zijn. En de andere mensen, ach, die kunnen om de een of de ander reden niet anders. Natuurlijk doet het wel eens pijn, maar steeds minder. Want je moet kijken naar wat je hebt, niet naar wat je had kunnen krijgen. En dat gaat me steeds beter af.
Ik leef nu mijn leven en bewandel mijn pad. Mijn spirituele zoektocht heeft een goede boost gekregen.
Natuurlijk is het leven niet ineens heel makkelijk. Maar ik kijk met andere ogen naar de wereld.
...........liefs van mij
