De echte ik.

Eindelijk weer een blog. Ik weet het, het werd tijd. Maar soms moet je even inspiratie hebben. Afgelopen week vroeg iemand me naar "The real Dieks". Tja, wie is dat? Ik natuurlijk. In eerste instantie heb ik die persoon verwezen naar deze blog. Hierin ben ik toch wel redelijk mezelf. Maar 100%?? Ben je 100% jezelf als je weet dat iedereen je blog kan lezen? Vriend en vijand? Ikke niet. Ik blijf erg dicht bij mezelf, dat wel. De echte ik.....Tja, dan moet je me toch gewoon kennen. En erg goed kennen ook. Ik lijk een open boek, en dat ben ik voor een groot gedeelte ook wel. Maar sommige bladzijden blijven vastgeplakt zitten hoor. Je mag veel van me weten, maar niet alles. Ik zit veel op facebook. Mijn FB volgers denken dat ze me goed kennen. HA! Wat denken jullie zelf? Op FB schijnt wel erg vaak de zon hoor. Ik post vaak en graag, maar mijn diepste gedachten zet ik niet openbaar. Ik zet er niet op dat ik ruzie heb met mijn man, of dat me zorgen maak over mijn pubers. Niet dat het niemand wat aan gaat, maar dit soort dingen zet ik toch niet openbaar? En dan nog! Ik heb mijn volgers zo verdeeld dat je lang niet alles kunt zien. Er is maar een select groepje die al mijn statusupdate's kan zien. Een grote groep ziet alleen maar mijn oppervlakkigheden. Maar wie of wat is dan "The Real Me"? Ach, als je al deze blogs hebt gelezen kom je al een heel eind. Ik sta vaak met beide voeten vast op de aarde. Maar natuurlijk ben ik ook wel eens boos, onredelijk of verdrietig om ogenschijnlijk niets. Zijn we dat niet allemaal wel eens? Ik denk dat ik mezelf wel erg goed ken. Ik heb vele goede eigenschappen, maar ook slechte( of minder goede, wat jij wilt). Wie niet natuurlijk. Mijn slechte eigenschappen, daar ben ik niet trots op. Maar ze maken me wel tot wat ik ben. Wat die slechte eigenschappen zijn, daar moet je zelf maar achter komen.