weet je? Ik kan niet tegen domme mensen. Of anders gezegd, mensen die domme keuze's maken of mensen die dom doen. Domme mensen kunnen er niets aan doen dat ze geen hoog IQ hebben. Mensen met een "normaal' IQ die (in mijn ogen)dom doen, of domme keuze's maken. Nee, daar lopen de griebels me van over mijn rug.
Dat is echt mijn gebrek. Ik wil en moet mensen allemaal in hun waarde laten. Maar soms lukt dat niet.
Een ieder heeft zijn eigen leven te leven. Wie ben ik om daarover te oordelen?
Ieder mens maakt fouten. Daar leer je van. En is het niet in dit leven, dan is het wel voor het leven hierna.
Maar waarom erger ik me er dan zo aan? Ai, dit komt dichtbij MIJ. Omdat ik het zelf anders zou doen? Of omdat ik misschien wel net zo dom ben/doe, maar het beter weet te verbloemen?
Ik wil leren om hier geen energie in te steken. Mijn energie mag/moet bij mij blijven. Tuurlijk mag/moet ik andere mensen helpen. Ook al maken zij keuze's die niet de mijne zijn. Zij hebben die keuze's gemaakt, of misschien wel die fouten gemaakt. Maar IK maak de keuze om ze te helpen. Of om ze niet te helpen.......
Maar ik mag me hun keuze's niet meer aantrekken. Het is hun keuze, en die last hoeft niet om mijn schouder te rusten.
En als ik die energie bij mij houdt, dan ben ik ook sterker om ze te helpen. Om een schouder aan te bieden om op te huilen of te steunen. Energie mag niet wegvloeien de bodemloze put van onbegrip en egoïsme.
Ja, ik probeer mijn positieve energie te delen. Als een brandende kaars. Met een brandende kaars kan je eindeloos andere kaarsen aansteken zonder dat de kaars minder wordt. Zo wil ik het ook met positieve energie doen.
En mijn negatieve energie? Tja, die mag er ook zijn. Maar ik hoop dat het me lukt om die weg te sturen.
Met mijn rode schoentjes moet dat toch lukken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten